W kilku z poprzednich wpisów na naszym blogu wskazywaliśmy na to, że postępowanie dowodowe jest kluczowe na drodze do pozytywnego dla podatnika rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.
Decyzja umarzająca postępowanie w sprawie zobowiązania podatkowego
Znaczenie postępowania dowodowego potwierdza wydana w lipcu tego roku decyzja podatkowa umarzająca postępowanie podatkowe naszego Klienta, która zakończyła kilkuletnie postępowanie (kontrolna a następnie podatkowe) dotyczące zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług.
Decyzja umarzająca postępowanie zapadła po ponownym rozpoznaniu sprawy dotyczącej zobowiązania podatkowego w podatku VAT. Pierwotna decyzja była bowiem negatywna dla podatnika gdyż organ (opierając się na szczątkowych wg podatnika dowodach) orzekł o istnieniu zobowiązania podatkowego. Decyzja została uchylona przez organ odwoławczy, który zgodził się z zarzutem, że zgromadzone dowody nie są wystarczające do pozbawienia podatnika prawa do odliczenia VAT naliczonego.
Obowiązek organu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy
Zgodnie z art. 122 op organ jest zobowiązany podjąć wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Wyrażona w tym przepisie tzw. zasada prawdy obiektywnej zobowiązuje organ do zbadania w sposób wyczerpujący wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy, a działanie to służyć ma prawidłowemu ustaleniu stanu faktycznego, co jest koniecznym warunkiem właściwego zastosowania przepisów prawa materialnego. Konkretyzacją tej zasady jest art. 187 op, zgodnie z którym organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy oraz art. 191 op, w myśl którego organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.
Stąd w celu ustalenia faktów istotnych dla sprawy organ zobowiązany jest przeprowadzić odpowiednie dowody. Takie działania w sprawie podatnika zabrakło i organ odwoławczy uznał powołane w pierwotnej decyzji argumenty za niewystarczające zaś w swojej decyzji zawarł jednocześnie szereg rekomendacji skierowanych do organu pierwszej instancji co tego jakie dowody i w jaki sposób należy je przeprowadzić.
Rekomendacje te jednak okazały się nie do wdrożenia przez organ pierwszej instancji, czemu dał wyraz wprost w treści decyzji „Organ podatkowy nie jest w stanie zgromadzić nowych dowodów, aby móc zakwestionować (…)” prawo podatnika do odliczenia VAT naliczonego. Formalnym skutkiem takiego uznania było umorzenie postępowania podatkowego ze względu na jego bezprzedmiotowość. Zaś w konsekwencji podatnik uwolnił się od grożącego mu zobowiązania w podatku VAT albowiem nie zaistniały podstawy do określenia innych kwot zobowiązania podatkowego, niż te wynikające ze złożonych przez niego deklaracji VAT.