Pomimo faktu, iż budzący wątpliwości art. 15 zzr ust. 1 Ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych został uchylony niemal 3 lata temu, nadal budził on w praktyce kontrowersje, zwłaszcza w odniesieniu przepisów ordynacji podatkowej. Zgodnie z wynikającą z niego zasadą, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu covid-19, biegnące terminy przedawnienia przewidziane w przepisach prawa administracyjnego uległy zawieszeniu, a nierozpoczęte wstrzymaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyniku wielu wątpliwości zdecydował się na przedstawienie składowi 7 sędziów do rozstrzygnięcia zagadnienia, czy powyższy przepis ma zastosowanie również do terminów prawa podatkowego. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 70 § 1 ordynacji podatkowej, zobowiązanie przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym upłynął termin płatności podatku. Przyjęcie, że art. 15 zzr ust. 1 powyższej ustawy ma zastosowanie również w sprawach podatkowych oznaczałoby, iż termin przedawnienia zostałby wydłużony o dodatkowe kilkadziesiąt dni, a więc o okres w którym obowiązywał ww. przepis Ustawy Covidowej. Byłoby to niewątpliwie niekorzystne dla podatnika. Wspominaliśmy o tym w jednym z wcześniejszych wpisów: https://stanek-legal.pl/pandemia-covid-19-a-przedawnienie-zobowiazan-podatkowych-zawieszenie-biegu-terminu-przedawnienia-w-swietle-tzw-ustawy-covidowej/
W związku z powstałymi rozbieżnościami Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 27 marca 2023 r. wydał uchwałę (sygn. akt I FPS 2/22), w której jednoznacznie wskazał, iż art. 15 zzr ust.1 powyższej ustawy nie dotyczy wstrzymania, rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Uchwała NSA jest korzystna dla podatników. W poszczególnych przypadkach uchwała umożliwi podważenie wydanych już decyzji podatkowych.